تغییرات لپتین و ادیپونکتین پلاسما در پاسخ به تمرینات ترکیبی استقامتی- مقاومتی در زنان یائسه غیرفعال

  سابقه و هدف: لپتین و آدیپونکتین از جمله ادیپوسایتوکاین‌های مترشحه از بافت چربی هستند که در پاتوژنز چاقی و اختلالات همراه با آن نقش دارند. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات ترکیبی استقامتی شنا و مقاومتی بر سطح لپتین و آدیپونکتین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین ( HOMA-IR ) را در زنان یائسه غیرفعال مورد مطالعه قرار داده است.   مواد و روش ‌ ها: 16 زن چاق یائسه کم تحرک در دو گروه تجربی و کنترل در 10 هفته برنامه تمرینات ترکیبی مقاومتی (60-40% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (60-50% ضربان قلب بیشینه)، سه جلسه در هفته، شرکت کردند. سطوح لپتین و آدیپونکتین پلاسما، HOMA-IR و شاخص‌های آنتروپومتریک قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین اندازه‌گیری شدند.   یافته ‌ ها: تمرین ترکیبی بدون تاثیر بر سطح لپتین پلاسما منجر به افزایش غلظت آدیپونکتین (001/0= P ) و بهبود HOMA-IR و کلیه فاکتورهای جسمانی مورد بررسی گردید (05/0 P< ). آزمون هم‌بستگی پیرسون بین سطح ابتدایی آدیپونکتین با مقادیر اولیه محیط کمر (014/0= P ) رابطه معنی‌داری را نشان داد ولی غلظت ابتدایی لپتین با هیچ یک از متغیرها رابطه معنی‌داری نداشت. بین تغییرات لپتین و آدیپونکتین پلاسما با هیچ یک از شاخص‌های مورد بررسی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد.   نتیجه ‌ گیری: تمرینات ترکیبی مقاومتی و استقامتی افزایش آدیپونکتین پلاسما و بهبود HOMA-IR و شاخص‌های آنتروپومتریک را در پی دارد، هر چند که این تغییرات ممکن است هم‌سو با تغییرات لپتین نباشد.